Het is al weer even geleden, maar voor mijn verjaardag heb ik een fles Passion Blue chardonnay gekregen.
Ik hou van aparte dingen en de Passion Blue chardonnay valt zeker in de categorie ‘apart’. Niet negatief, ik vind de kleur erg vet, en de blauwe plastic kurk er leuk bij passen. Maar doordat de wijn azuur-kleurig is, gaan er – bij mij althans – bij iedere slok kleine alarmbelletjes dat het niet geheel natuurlijk. Wat vreemd is, want bier heeft dezelfde kleur als urine en dan blijven de alarmbellen weg. Misschien een geval van gewenning 😉
de wijn zelf
Ik vond hem lekker, maar moest in het begin erg wennen aan de smaak. Hij is niet echt zoet en de nasmaak is apart. Weer dat woord. Maar dit alles weerhield mij niet om deze wijn – in m’n eentje – soldaat te maken. Nog een goed punt, je krijgt geen hoofdpijn van deze wijn. Dat is altijd lekker meegenomen. Ik kwam er overigens bij mijn laatste glas achter dat de wijn gekoeld had moeten zijn, dat was mijn fles niet. Ik weet dus niet 100% zeker of mijn smaakbeleving helemaal accuraat is.
yay of nay
Een dikke yay, maar met de kanttekening dat je iedere slok denkt, ik heb een smurf vermoord en drink nu zijn bloed. En een dank je wel voor Bertine omdat ze mij deze fles cadeau heeft gedaan.
Voor meer informatie over de Passion Blue kun je hier terecht. Passion Blue is bijna overal verkrijgbaar.